See also acquît

ഇംഗ്ലീഷ്

തിരുത്തുക

പദോത്പത്തി

തിരുത്തുക

From Ænglisc aquiten}}, fro aquiter}}, français acquitter}}; (Latin ad}}) + Old French quiter (to quit)}}, French quitter}}. See quit}}, and compare acquiet}}.

  This entry lacks an etymology. If you are familiar with the origin of this word, please add it to the page as described here.
Particularly: "chronology"

ഇതര സ്പെല്ലിംഗുകൾ

തിരുത്തുക

ഉച്ചാരണം

തിരുത്തുക

acquit (third-person singular simple present acquits, present participle acquitting or acquiting, simple past acquitted or acquited, past participle acquitted or acquited)

  1. (followed by “of”, formerly by “from”) സ്വതന്ത്രമാക്കുക, വിടുതല് നല്കുക
    The jury acquitted the prisoner of the charge.
    • 1775, Richard Sheridan, The duenna
      His poverty, can you acquit him of that?
    • 1837, Thomas Babington Macaulay, “Lord Bacon” in The Edinburgh Review, July 1837
      If he [Bacon] was convicted, it was because it was impossible to acquit him without offering the grossest outrage to justice and common sense.
  2. (obsolete, rare) (തെറ്റിന്റെ) പ്രതിഫലം അനുഭവിക്കുക
  3. കടം എഴുതിത്തള്ളുക, കടത്തില്നിന്ന് സ്വതന്ത്രമാക്കുക
    • 1482 (earliest extant version), Geoffrey Chaucer, Troilus and Criseyde, Book II, 1200
      Aquyte him wel, for goddes love,’ quod he;
    • 1640, Thomas Carew, Tasso
      Midst foes (as champion of the faith) he ment / That palme or cypress should his painees acquite.
    • 1836, Edward Everett, Orations I-382
      I admit it to be not so much the duty as the privilege of an American citizen to acquit this obligation to the memory of his fathers with discretion and generosity.
    • 1844, Ralph Waldo Emerson, “Experience” in Essays: second series
      We see young men who owe us a new world, so readily and lavishly they promise, but they never acquit the debt; they die young and dodge the account: or if they live, they lose themselves in the crowd.
  4. (reflexive) കുറ്റമുക്തമാവുക
  5. (reflexive) സ്വന്തം ഭാഗം ചെയ്യുക
    The soldier acquitted himself well in battle.
    The orator acquitted himself very poorly.
    • 1766, Oliver Goldsmith, The vicar of Wakefield, xiv
      Though this was one of the first mercantile transactions of my life, yet I had no doubt about acquitting myself with reputation.
  6. (obsolete) സ്വതന്ത്രമാക്കുക, രക്ഷിക്കുക

പര്യായപദങ്ങൾ

തിരുത്തുക
  A user suggests that this entry should be cleaned up, giving the reason: "sort senses".
Please see the discussion on Requests for cleanup(+) for more information and remove this template after the problem has been dealt with.

ഇതിൽനിന്നുദ്ഭവിച്ച പദങ്ങൾ

തിരുത്തുക

തർജ്ജമകൾ

തിരുത്തുക
താഴെക്കാണുന്ന വിവർത്തനങ്ങൾ പരിശോധിച്ച് കൃത്യത ഉറപ്പുവരുത്തിയശേഷം, അക്കങ്ങളെന്തെങ്കിലുമുണ്ടെങ്കിൽ ഒഴിവാക്കി, മുകളിൽ യോജ്യമായ പട്ടികയിൽ ചേർക്കേണ്ടതാണ്. അക്കങ്ങൾ പൊതുവേ നിർവചനങ്ങളിലുള്ളവയുമായി ചേരണമെന്നില്ല. കൂടുതൽ സഹായത്തിന് Help:How to check translations എന്ന സഹായം താൾ കാണുക.

acquit

  1. (പ്രചാരലുപ്തമായത്) acquit എന്ന പദത്തിന്റെ മുൻ‌വിനയെച്ചം

ഫ്രഞ്ച്

തിരുത്തുക

ഉച്ചാരണം

തിരുത്തുക

acquit

  1. acquérir. പ്രഥമപുരുഷ ഏകവചന past historic
"https://ml.wiktionary.org/w/index.php?title=acquit&oldid=494794" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്